Szukamy siebie zawsze nie tam, gdzie trzeba:
przeszłość, przyszłość
a ucieka nam piękno.. Czego? Teraz.
Trzeba to zmienić szybko.
Nie raz dajemy się dobijać opiniom.
Bierzemy je za rzeczywistość naszą
bo nie wiemy, że je można ominąć
i żyjemy tak we wszystko włażąc.
Samoocena upaprana od stóp do głów
stoi przywiązana do cudzych słów.
Ile może to trwać, po grób?
Ile lat snuć się można jak trup?
Każdy z nas jest własnym guru.
Sami przysparzamy sobie masę bólu.
Czas otworzyć te bramę na środku muru
i obudzić to światło w duchu.
Bez miłości i szacunku do siebie
zostaniemy ofiarami, które szykują pętle.
Na co? Na same siebie
ale wierzę, że drzwi dobrych dni nigdy nie są zamknięte.
Dla korporacji zaślepionych zyskami
jesteśmy statystykami a traktujemy jak święte
to, co rzucają nam zamiast o siebie dbać
i nie łapać się na każdą przynętę.
Nie przyszedłem tu by prawić morały
lecz podzielić się tym, co może, może, coś zmienić.
Serce nie pozwala mi zostawić tego,
co widziałem w setkach źrenic.
Już czas nauczyć się wypatrywać tęczy, gdy pada.
Zwłaszcza, kiedy pada w nas
a gdy zmrok zapada
mrokowi nie dawać szans
i kierować się ku światłu gwiazd.

Natłok zajęć i obowiązków sprawia, że często trudno nam się zatrzymać i chociaż na chwilę i złapać „oddech”. Dzięki mindfulness uda ci się zachować radość i dobre samopoczucie. Żyjąc świadomie, możesz mieć pewność, że spośród wielu spraw nie przeoczysz czegoś lub kogoś naprawdę ważnego...